MINISTRANT
Od łac. „ministrare” – służyć, zazwyczaj młoda osoba świecka, która po stosownym ustanowieniu może uczestniczyć bliżej świętych obrzędów, tym samym reprezentując wiernych wokół ołtarza. Spośród ministrantów wyróżnia się wiele funkcji. Strój ministranta stanowią: komża, sutanka i kołnierz (w kolorach danego okresu lit.), lub alba. Głównym patronem ministrantów jest Święty Tarsycjusz (lub Tarcycjusz).
Poszczególne funkcje (stopnie) ministrantów:
Ministrant kadzidła
Ministrant Światła
Ministrant Ołtarza
Ministrant księgi
Ministranci mitry i pastorału
LEKTOR
Lektor wykonuje lekcje, czyli czytania podczas Mszy Świętej, za wyjątkiem Ewangelii (od IV w.) Może także w procesji nieść lekcjonarz i ewangeliarz, wykonywać modlitwę wiernych. Lektor posiada swoją własną funkcję liturgiczną i wykonuje ją, chociażby obecni byli duchowni wyższych stopni. Może on podawać także intencje modlitwy powszechnej. Gdy nie ma psalmisty, wówczas lektor może wykonać śpiew między czytaniami. Na urząd lektora należy powoływać osoby nadające się do tej funkcji. Szczególnie chodzi o dobrą wymowę. Lektor ma kochać Pismo Święte, poznawać je i chętnie czytać. Strojem lektora jest alba przepasana cingulum.
PSAŁTERZYSTA
Jest to osoba wykonująca na danej Mszy Świętej psalm responsoryjny pomiędzy czytaniami (lub przed Ewangelią – w niedzielę). Wymaga się, aby przekaz treści Słowa Bożego, zawartego w psalmie był jasny, zrozumiały i komunikatywny dla słuchających go wiernych. Przed Mszą Świętą należy przećwiczyć parokrotnie tekst i melodię wykonania psalmu. Psałterzysta może wykonywać funkcję kantora. Strojem psałterzysty jest alba przepasana cingulum.